.. مهرداد خوابیده است. من که نمیبینمش.به پهلو دراز کشیده ، چشمانش بسته، پلک‌هایش قلمبیده،انگشتانش را جمع کرده روی دهانش گذشته. هیچ ژستی انقدر زیبا، ساده و کوچک است؟ من هم هستم. اینجایم. کهنه و مچاله دنبال دفتر نارنجیم می‌گردم. دفتر سیاهم ، دفتر زرشکیم، دفتر آبیم...
" روی همان خط صاف زندگی باشید. همانی که پدران و مادرانمان، معلمانمان، پادشاهانمان و ملا‌هایمان گفته اند: `ساف است این خط و فلان که بگیریش میرود تا می‌رسد به فولان بیر مکان ` اینجا همان جاست که به آن می‌گویند تصویر. تصویر هم چهارچوب دارد و چهارچوب هم تعریف و الخ. تصویرم را برمیدارم. ما سه دختریم، سه خواهر، سه کودک، سه ناهنجاری احتمالی در جهانی مشخص.روی تختهای خانه خاله دراز کشیده ایم. هر کدام یک مجله زن روز در دست به تاریخ روزها و ماه‌ها و سالهایی که هرگز وجود نداشتند یعنی قبل از انقلاب ۱۳۵۷. اینجا عشق است و سکس و زیبایی و اروتیکا و نه ایرانی نه ایرانی نه ایرانی.اینجا ویولت است، گل سرخی که می‌گویند در شوره زار رویید. من اینجا به دنیا می‌‌آیم. هفت سالگی بلوغ خودم را به چشم میبینم. در هشت سالگی بار شکمم را زمین میگذارم و در بیست و چهار سالگی فرزندم میمیرد. این گونه مفت و مجانی داستان زندگیم را برایتان بازگو کردم.."
نکته پراکنی: از بس خوابی که دیدم شیرین بود وقتی بیدار شدم دو کیلو اضافه وزن داشتم.
اینجا مهرداد خوابیده است. بر تشک‌هایی کلفت و نرم با روکش حوله‌ای صورتی. نماد حقیقی کشور آلمان. آلمان.. بوی شکلات در راه فرودگاه از کیف خاله...
پس کله مهرداد شبیه بازی‌های کودکی‌ام است. نه ترسم میدهد نه اضطراب. نه مرا به چالش میکشد نه ازم توقعی دارد. نمیدانم چیز به آن پخی چطور مثل یک مایع خنک روی سطح پوستم میریزد، از آن عبور می‌کند و تا ته جانم را خیس می‌کند. آیا خاصیت خواب است که جنس مواد را تغییر میدهد؟
حال این تصاویر همه با هم چسبیده اند به کودکی ام. به رنگ‌های اصلی کیفم. کیف کولهٔ اصیل و بدیع آلمانی‌‌ام -بهتان میگویم چه رنگی بود، بنفش سرمه‌ای صورتی پررنگ و سبز کله غازی. جوری چسبیده که دارد کلافه‌ام می‌کند. اما قصد جدا کردنش را ندارم. حالا نه بیست و چهار ساله‌ام نه هفت هشت ساله. حالا کودک پیری هستم که هنوز دفترش را می‌‌خواهد. دفتر سیاهش، دفتر سرمه ایش، دفتر زرشکیش...
نکته پرانی آخر: از همه چیز سیر شده ام، به جز صبحانه و ناهار وشام و گاهی هم در وسط آنها میوه و شیرینی و شربت و بستنی و شکلات
" روی همان خط صاف زندگی باشید. همانی که پدران و مادرانمان، معلمانمان، پادشاهانمان و ملا‌هایمان گفته اند: `ساف است این خط و فلان که بگیریش میرود تا می‌رسد به فولان بیر مکان ` اینجا همان جاست که به آن می‌گویند تصویر. تصویر هم چهارچوب دارد و چهارچوب هم تعریف و الخ. تصویرم را برمیدارم. ما سه دختریم، سه خواهر، سه کودک، سه ناهنجاری احتمالی در جهانی مشخص.روی تختهای خانه خاله دراز کشیده ایم. هر کدام یک مجله زن روز در دست به تاریخ روزها و ماه‌ها و سالهایی که هرگز وجود نداشتند یعنی قبل از انقلاب ۱۳۵۷. اینجا عشق است و سکس و زیبایی و اروتیکا و نه ایرانی نه ایرانی نه ایرانی.اینجا ویولت است، گل سرخی که می‌گویند در شوره زار رویید. من اینجا به دنیا می‌‌آیم. هفت سالگی بلوغ خودم را به چشم میبینم. در هشت سالگی بار شکمم را زمین میگذارم و در بیست و چهار سالگی فرزندم میمیرد. این گونه مفت و مجانی داستان زندگیم را برایتان بازگو کردم.."
نکته پراکنی: از بس خوابی که دیدم شیرین بود وقتی بیدار شدم دو کیلو اضافه وزن داشتم.
اینجا مهرداد خوابیده است. بر تشک‌هایی کلفت و نرم با روکش حوله‌ای صورتی. نماد حقیقی کشور آلمان. آلمان.. بوی شکلات در راه فرودگاه از کیف خاله...
پس کله مهرداد شبیه بازی‌های کودکی‌ام است. نه ترسم میدهد نه اضطراب. نه مرا به چالش میکشد نه ازم توقعی دارد. نمیدانم چیز به آن پخی چطور مثل یک مایع خنک روی سطح پوستم میریزد، از آن عبور می‌کند و تا ته جانم را خیس می‌کند. آیا خاصیت خواب است که جنس مواد را تغییر میدهد؟
حال این تصاویر همه با هم چسبیده اند به کودکی ام. به رنگ‌های اصلی کیفم. کیف کولهٔ اصیل و بدیع آلمانی‌‌ام -بهتان میگویم چه رنگی بود، بنفش سرمه‌ای صورتی پررنگ و سبز کله غازی. جوری چسبیده که دارد کلافه‌ام می‌کند. اما قصد جدا کردنش را ندارم. حالا نه بیست و چهار ساله‌ام نه هفت هشت ساله. حالا کودک پیری هستم که هنوز دفترش را می‌‌خواهد. دفتر سیاهش، دفتر سرمه ایش، دفتر زرشکیش...
نکته پرانی آخر: از همه چیز سیر شده ام، به جز صبحانه و ناهار وشام و گاهی هم در وسط آنها میوه و شیرینی و شربت و بستنی و شکلات
5 comments:
che khubeh ke adam beneviseh hanuz, too in dor o zamuneh ke digeh engar hishki khalgh nemikoneh..ke hameh khalgh shodehayeh digarano "share" mikonan o adam teshneyeh ye chizeh jadid mimuneh..something authentic, something heartfelt, something that has come out of your mind. kheili doost dashtam, commentam ahmaghaneh be nazar miad vali your writings are so refreshing..so unique, and the fact that u are a painter, comes out in them..in one form or the other..ya too tasvirayi ke misazi ya too rangayi ke mirizi too neveshtehat..it makes me want to write..and not just write..write like u...i'm gonna come back and read this again and again..and doing that i'm gonna want to say something every time...
Anum jan khaili fogholadeh bood , khaili bayane shahkari dari , inghadr zibast ke alan ke dar salone computer ECU hastam dareh geryam migireh, Har rooz be avalin chizi ke fekr mikonam ineke Nastaran kai miyad , harja ke hastam be avalin chizi fekr mikonam inke ageh Anum bood che ghadr khosh migzasht , har rooooooooooooooooooooooooooz har lahzeh be fekr shomam. Zemnan bazam migam shoma khaili ba estedadi va man khaili be shoma eftekhar mikonam , khaili ziyad!
این بهترین نوشته‌ای بود که تا حالا خونده بودم ، نه فقط تو بلاگ تو ، تو تموم بلاگ ها! سوای نثر روون و زیبا و انتخاب بجای کلمات و استعارات ، اون حس نستالژیکی که بهم داد خیلی سر کیفم کرد ، رفتم به دنیای اون موقع، خونه خاله ، زن روز ، ویولت ، خیلی از مادر‌ها اسمشان آنیتا ست ، لبخند پارتی ، هر سوالی داری از نازی بپرس و به من بگویید چه کنم... لباسایی که بوی آلمان میداد و شکلاتها وای شکلاتها،... اون"نکته پراکنی" آخر هم خودش خیلی خوب بود هم استفاده دو جانبه از "نکته پرانی". آفرین
فولان بیر مکان
:))))))))))))))))))))))))))
khar keyf shodam!! bekhatere inke hameye in chiza ro az mokham horti keshidi biroon ye varagh lavashak mehmoone mani!!
nokte parani: khar keyf shodam az yek nahanjarie ehtemali boodan dar jahani moshakhas!!
Post a Comment